نظرات ياداشت آرزو - فصلي قحط بروا نه

پنجره اي که عطر خوش آمدنت را مي پراکند ايستاده ام و صبح هاي بدون تو را مي شمارم....

هميشه از خودم مي پرسم: چند سوت قطار تا آمدنت، چند ماه تا به خواب ديدنت، و چند گلدان تا بهار مهرباني ات باقي مانده است؟