نگو قحطي پروانه شده باز

نگو ديگه نمي شه فصلي اغاز

نگو قاصدكها همه بريدن

ديگه خبر خوشحالي نميدن....

هميشه از خودم مي پرسم: چند سوت قطار تا آمدنت، چند ماه تا به خواب ديدنت، و چند گلدان تا بهار مهرباني ات باقي مانده است؟

ترميم مصراع اخر :

بر بام خانه اي تو بريزد هماره شب ..

يك دانه گگ ستاره ي ما مال تو بود /

شب با تمام قريه اي ما مال تو بود /

نگذار كاش! بر لبت اي يار گل كند/

تا چشم بر زني در و ديوار گل كند/

صد قطره روشني و دو سه صد ستاره نيز/

بر چشم هاي روشن شعرت بباره تيز/

تاشعر تو ست روشني و صد ستاره شب

بر بام خانه تو بريزد دوباره شب/

درود ...ناديه جان . ادرس نو مبارك !